"Een mens is niet gemaakt om te werken. Het bewijs is dat hij er moe van wordt."

Lowie Leenders heeft het werken echt niet uitgevonden. In het hele dorp kennen ze hem als “luie Lowieke” en als hij weer eens een baantje heeft, dan duurt dat meestal niet lang. Langs de deuren encyclopedieën verkopen... tja, die boeken wegen toch wel erg veel. En-huis-aan-huis-bladen rondbrengen: dat is alles bij elkaar wel heel wat kilometers lopen! En als tuinman bij de zusters mest kruien: “Van kreugen krijgde ’n rooie kop en laang èrm... en grote neusgaten”, vindt Lowieke. Nee nee, “As werken in ’n fleske zat... dan kwam bij Lowieke ’t stöpke d’r noit af!”

Lowie is getrouwd met Sjan en die heeft het niet gemakkelijk met hem. En het ergste is: ze gelooft écht dat hij zo’n kaoje (slechte) rug heeft. Het liefst ligt Lowieke dan ook de hele dag op bed, met een reep chocola of een blok Mars als versterkende middelen.

Tot het dokter Dekkers te gortig wordt. Die heeft al lang door, dat Lowie simuleert en hij stelt vast, dat :Lowie lijdt aan “Slomeritis”: een kwalijke ziekte, die alleen te bestrijden is met injecties met “Simulantine”. Een echt paardenmiddel: toen Janus d’n Beer, de sterkste man uit een naburig dorp, die injectie kreeg liep hij gillend de straat op, zijn pyjamabroek op zijn enkels! En dat was nog maar één spuit, van één cc: Lowie krijgt door dokter Dekkers vier cc per spuit voorgeschreven; en dat per bil!

Zal deze therapie Lowieke voorgoed kunnen genezen? En gebeuren er, buiten Lourdes, nog meer wonderbaarlijke genezingen?

Het avondvullend toneelstuk "As werken in een fleske zat.." bestaat ook als de eenakter "Hoe luie Lowieke bijna de kerstnacht miste" uit de bundel "Verhalen rond Kribbe en Kerstnacht", eveneens verschenen bij Toneeluitgeverij Grosveld b.v. te Berlicum.